“Stop met piekeren over hoeveel energie Bitcoin gebruikt”
Het woord “bitcoin” is net zo waarschijnlijk om koortsachtige opwinding te vergaren als in het oog springende kritiek. De financiële gemeenschap ziet een speculatieve belofte in de vorm van handel die momenteel weinig of geen regulering kent. Ondertussen beweren anderen dat het een afleiding is die afbreuk doet aan de algehele levensduur van Amerikaanse financiële instellingen.
Het energieverbruik van Bitcoin is een recent gesprekspunt in het debat geworden. Een Forbes-artikel gepubliceerd op 30 mei geeft aan dat Bitcoin het wereldwijde energieverbruik drastisch verhoogt – en dat elektriciteit de “achilleshiel” is.
Ik ben een onderzoeker die schone energietechnologie bestudeert, met name de overgang naar koolstofarme energiesystemen. Ik denk dat het gesprek rond bitcoin en energie te eenvoudig is geweest.
Nieuwe technologieën – zoals datacenters, computers en daarvoor treinen, vliegtuigen en auto’s – zijn vaak energie-intensief. In de loop van de tijd zijn deze allemaal efficiënter geworden, een natuurlijke vooruitgang van elke technologie: energiebesparing komt neer op kostenbesparing.
Door specifiek te spreken over alleen de energieconsumptie, geloof ik dat velen een van de meest fundamentele voordelen van duurzame energiesystemen niet begrijpen. De elektriciteitsproductie kan toenemen en tegelijkertijd een minimale impact hebben op het milieu. In plaats van te focussen op hoeveel energie bitcoin gebruikt, zou de discussie zich moeten concentreren op wie het inderdaad produceert – en waar hun kracht vandaan komt.
Consumptie tellen
Het ontgrendelen van een bitcoin vereist een enorme hoeveelheid rekenkracht. Zie bitcoin als een soort verborgen valutacode, waarvan de waarde wordt afgeleid door een programmeerbare puzzel op te lossen. Om deze puzzel te doorstaan, heb je computer-denkkracht nodig.
Elektriciteit is 90 procent van de kosten voor het minen van bitcoin. Bitcoin-minen gebruiken daarom een exorbitante hoeveelheid stroom: ergens tussen een geschatte 30 terrawatt-uren alleen al in 2017 alleen. Dat is net zoveel elektriciteit als nodig is om het hele land van Ierland in één jaar van stroom te voorzien.
Inderdaad, dit is veel, maar niet exorbitant. Een bankbedrijf verbruikt naar schatting 100 terrawatts aan vermogen per jaar. Als de Bitcoin-technologie met meer dan 100 keer de huidige marktomvang zou rijpen, zou deze nog steeds slechts 2 procent van alle energieverbruik bedragen.
Stroombronnen
Bitcoin verbruikt wereldwijd zeker een toenemende hoeveelheid stroom, maar verhoogt het het koolstofverbruik van de wereld? Bitcoin-miners hebben traditioneel winkels opgezet in China, waar steenkool 60 procent van de elektriciteit van het land levert.
Nu explodeert bitcoin minen in gebieden met goedkope stroom, zoals de Pacific Northwest. Energie is daar vooral goedkoop door de massale beschikbaarheid van waterkracht, een koolstofarme bron.
Bitcoin-mining in China, met een grotendeels op fossiele bronnen gebaseerde elektriciteitsbron, kan inderdaad problematisch zijn. China is al een van ‘s werelds grootste leveranciers van koolstofemissies. Bitcoin-mining in Oregon echter? Niet hetzelfde. Niet alle soorten energieopwekking zijn gelijk in hun impact op het milieu, noch vertrouwt de wereld uniform op dezelfde soorten opwekking in staten en markten.
In Europa bijvoorbeeld, wordt IJsland een populaire plaats voor Bitcoin-mining. Die natie vertrouwt op bijna 100 procent hernieuwbare energie voor haar productie. Een overvloedige toevoer van geothermische en waterkrachtenergie maakt de vraag naar bitcoiners goedkoop en bijna irrelevant.
Evenzo kunnen miners in de door waterkracht aangedreven Pacific Northwest nog steeds verwachten winst te maken zonder zwaar bij te dragen aan de uitstoot van koolstof.
De juiste discussie
Net als veel andere aspecten van de energie-industrie is bitcoin niet noodzakelijk een ‘slechterik’. Het is gewoon een nieuwe, en vaag begrepen branche.
De discussie over energieverbruik en bitcoin is naar mijn mening oneerlijk zonder de energie-intensiteit van nieuwe technologieën in het algemeen te bespreken, met name in datacenters.
In plaats van het energieverbruik van bitcoin in het algemeen te bespreken, moeten mensen het hebben over de koolstofproductie van bitcoin, en begrijpen of bepaalde mining-nsteden bijdragen aan een al grote milieubelasting.
Hoewel er in de media uitgebreid over het energieverbruik van bitcoin is gediscussieerd, ben ik niet op de hoogte van onderzoeken die de relatieve CO2-voetafdruk van het bitcoin-proces daadwerkelijk berekenen.
Het wereldwijde elektriciteitsverbruik neemt over het algemeen toe. De Amerikaanse Energy Information Administration voorspelt dat het wereldwijde gebruik in de komende twee decennia met bijna 28 procent zal toenemen. Maar het verhogen van het energieverbruik is alleen slecht als we niet opschuiven in de richting van minder koolstofrijke energieproductie. Tot nu toe lijkt het erop dat alleen miners momenteel opschuiven naar schonere delen van de wereld.
Dus misschien moeten mensen stoppen met het bekritiseren van Bitcoin vanwege zijn energie-intensiteit en beginnen met het bekritiseren van staten en naties om nog steeds nieuwe industrieën te voorzien van vuile voedingen in plaats daarvan.
_______
Katrina Kelly-Pitou, onderzoeksmedewerker in elektrische en computertechnologie, University of Pittsburgh
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation. Lees het originele artikel.
